De boeken van Elizabeth Strout op volgorde (2024)

Amy Goodrow, een verlegen middelbare-schoolleerlinge in een klein fabrieksstadje, wordt verliefd op haar wiskundeleraar en samen overschrijden ze de grens tussen begrijpelijke fantasie en verwarrende realiteit.

Als ze ontdekt worden, zet deze emotionele en fysieke overtreding Amy´s moeder Isabelle te schande, en versterkt haar schaamtegevoelens over haar eigen verleden. In een uitbarsting van woede attaqueert ze de schoonheid van haar dochter en hult zich daarna in zwijgen. Ook Amy trekt zich terug, en moeder en dochter eten, slapen en werken zelfs zij aan zij, maar blijven op een grote, ogenschijnlijk onoverbrugbare afstand van elkaar.

Rondom dit conflict spelen zich andere grote en kleine drama´s af in het stadje Shirley Falls – een tienerzwangerschap, een vliegende schotel die wordt waargenomen, een vermist kind en de beproevingen van Dikke Bev, de omvangrijke (en buitengewoon geestige en goedhartige) vredestichtster.

We schrijven de jaren vijftig van de vorige eeuw, in een behouden dorp ergens in Maine. Dominee Tyler Caskey heeft zijn vrouw geheel onverwacht op jonge leeftijd verloren. Zijn oudste dochter kan van verdriet nauwelijks praten en zorgt alleen maar voor onrust op school en thuis.

In beslag genomen door hun eigen kommer en kwel tonen de dorpelingen steeds minder begrip voor Tylers situatie. Ten einde raad begint de dominee te twijfelen aan zijn roeping, zijn gevoelens jegens zijn congregatie, de banden met zijn familie. Het enige houvast bieden zijn bewondering voor de theoloog en martelaar Dietrich Bonhoeffer en zijn vriendschap met zijn werkster, die zo haar eigen zorgen blijkt te hebben.

Wanneer geruchten zich in het dorp verspreiden, worden Tylers karakter en roeping op de proef gesteld. Of hij de proef zal doorstaan hangt evenzeer van zijn eigen menselijkheid af als van het medeleven van zijn gemeente.

Lucy Barton is langzaam aan het herstellen van wat een simpele operatie had moeten zijn. Haar moeder, die ze jaren niet gezien heeft, komt op ziekenbezoek. Door te praten over mensen die Lucy nog uit het dorp van haar jeugd kent zoeken ze aarzelend toenadering tot elkaar. Maar net onder de oppervlakte ligt nog steeds de spanning die al die tijd tussen hen in heeft gestaan.

Ik heet Lucy Barton is een intiem, diep empathisch en fenomenaal geobserveerd portret van de kwetsbare band tussen moeders en dochters.

In Ik heet Lucy Barton roddelen Lucy en haar moeder in het ziekenhuis, bij wijze van toenaderingspoging, over de mensen uit hun dorp: de mooie meisjes Nicely, de aardige leraar maatschappijleer meneer Haley, het arme neefje Abel Blaine. De onsentimentele, diepmenselijke stem van Lucy kleurde hun herinneringen weemoedig en troostend tegelijk.

In Niets is onmogelijk resoneert deze stem opnieuw, een aantal jaren later, en komen de mensen uit Lucy’s verleden nog een keer aan bod. Hele levens in al hun complexiteit worden voor heel even opgeroepen en met elkaar verbonden in negen indringende verhalen.

Lucy Barton woont in New York en is een succesvol schrijfster en de moeder van twee volwassen dochters. Haar tweede echtgenoot is onlangs overleden. Haar eerste man, William, is altijd een raadsel voor haar geweest. Ze is ooit met goede reden bij hem weggegaan.

Toch hebben deze twee in al die jaren sinds hun scheiding een hechte, vriendschappelijke band met elkaar gehouden. Het verbaast Lucy dan ook niet wanneer William haar vraagt samen met hem een familiegeheim te onderzoeken dat hij onlangs heeft ontdekt. Een geheim dat een geheel nieuw licht zal werpen op alles wat William meende te weten over de mensen die hem het meest na staan, en onvermijdelijk ook over hemzelf.

Invoelend en wijs zoals lezers van Elizabeth Strout gewend zijn, schetst ze het portret van een complexe verhouding die al tientallen jaren standhoudt. Het verhaal wordt verteld door de iconische hoofdpersoon Lucy Barton, die een diepgravend en tijdloos commentaar geeft op de raadselen van het huwelijk en de aard van het bestaan.

Wanneer de wereld begin 2020 vol paniek in lockdown gaat, wordt Lucy Barton losgerukt uit haar ordelijke schrijfstersleventje in Manhattan en neemt haar ex-man William, met wie ze af en aan contact heeft, haar op sleeptouw naar een klein stadje in Maine. De daaropvolgende maanden zijn Lucy en William ondanks het ingewikkelde verleden dat ze delen op elkaar aangewezen, in een huisje aan de kolkende, grauwe zee, terwijl de wereld ten onder lijkt te gaan. Ze zullen er niet ongeschonden uit komen.

Lucy aan zee biedt een emotioneel en empathisch beeld van de angst en het isolement uit de begindagen van de pandemie, maar ook van het gevoel van rust dat die lange, stille dagen met zich meebrachten. De diepe connecties die Lucy - en ons - zelfs in tijden van afzondering met de wereld verbinden liggen ten grondslag aan dit verhaal: de pijn die het verdriet van haar volwassen dochter teweegbrengt, de leegte na het overlijden van een dierbare, de belofte van een nieuwe vriendschap en de troost van een oude liefde die blijft voortbestaan. ‘Allemaal hebben we in ons leven mensen - en plaatsen - en dingen - die in onze ogen gewichtig zijn,’ zegt Lucy. ‘Maar uiteindelijk zijn we gewichtloos.’

Olive Kitteridge is gepensioneerd. Haar leven lang heeft ze lesgegeven aan de kinderen van Crosby, een idyllisch gelegen kuststadje in Maine. Haar leerlingen hadden vaak een ander beeld van haar dan zijzelf; nooit een blad voor de mond nemend, in haar eigen ogen altijd oprecht, was ze toch meer gevreesd dan geliefd.

Na haar pensionering wordt Olive meer dan ooit betrokken bij de menselijke drama’s achter de keurige façades van het stadje, waardoor haar leven een diepere betekenis krijgt.

Olive Kitteridge – bot en een tikkeltje koppig, doch kwetsbaar en verrassend gevoelig – geldt met al haar tegenstrijdigheden als een van de meest herkenbare, iconische romanpersonages van de afgelopen decennia. En nu is ze terug – een paar jaar ouder en een hoop veranderingen verder.

Ze moet leren om haar leven te delen met haar tweede man, proberen om de relatie met haar zoon te herstellen, omgaan met verlies en eenzaamheid, zich openstellen voor nieuwe levenslessen en zoals altijd een luisterend oor bieden aan de andere inwoners van Crosby, Maine.